- ام شبل (اُمْ مِ شِ)
لبوه. (المرصع). شیر ماده
معنی ام شبل - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اِ شَ بَ / بِ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به امشب، اندوهمند کردن. (منتهی الارب) ، سوختن سرمه چشم را. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد). سودن سرمه چشم را. (تاج المصادر بیهقی) ، رنجور کردن. (منتهی الارب) ، سوزانیدن جراحت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بدرد آوردن جراحت. (از اقرب الموارد) (تاج المصادر بیهقی) ، خراشیدن و سوختن پوست را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد)
(اُمْ مِ دَ کَ)
لغت نامه دهخدا
کفتار. (از اقرب الموارد) (از المرصع) (منتهی الارب). برای پوست کلفتی که دارد چنین نامیده اند. (از المرصع). رجوع به دبکل شود
(اِ نُ شِ)
لغت نامه دهخدا
ابوعلی حسین بن عبدالله بن یوسف بن شبل. شاعر و حکیم و طبیب بغدادی. اشعار او متضمن معانی رائقۀ علمی و فلسفی است و قطعاتی از آن در فوات الوفیات آمده است. و هرچند بطب معروف است لکن جنبۀ فلسفی او قویتر است. و از اشعار اوست:
بربّک ایّها الفلک المدار
اقصّد ذاالمسیر ام اضطرار
مدارک قل لنا فی ای ّ شی ٔ
ففی افهامنا منک اتّهار
و فیک نری الفضاء و هل فضاء
سوی هذا الفضاء به تدار
و عندک ترفع الارواح ام هل
مع الاجساد یدرکها البوار
بربّک ایّها الفلک المدار
اقصّد ذاالمسیر ام اضطرار
مدارک قل لنا فی ای ّ شی ٔ
ففی افهامنا منک اتّهار
و فیک نری الفضاء و هل فضاء
سوی هذا الفضاء به تدار
و عندک ترفع الارواح ام هل
مع الاجساد یدرکها البوار
(اُمْ مِ کَ)
لغت نامه دهخدا
درخت کوچک خارداری است. (از اقرب الموارد). درختی است کوهی برگش مانند برگ بید است. (آنندراج) (از مهذب الاسماء). برگ درخت آن و گل آن زرد باشدو ببرگ بید ماند و در چشم نیکو نماید و بوی آن بغایت کریه و گنده بود و چون باد بر آن گذرد آن بوی را پهن سازد. (ترجمه صیدنۀ ابوریحان، خطی). اناغورس. عجب. حب الکلی. خروب الخنزیر. و رجوع به اناغورس شود
(اُمْ مِ زِ)
لغت نامه دهخدا
سلمی دختر مالک بن حذیفه بن بدر از زنان مشهور عرب و از مخالفان اسلام بود و در زمان ابوبکر خلیفۀ دوم در جنگی که با خالد بن ولید کرد کشته شد. (سال یازدهم هجری). و رجوع به اعلام زرکلی چ 1، ج 1 ص 378 شود
(اُمْ مِ شُ)
لغت نامه دهخدا
درباره کسی گویند که عزم کاری کند ولی به اتمام نرساند، اصلش چنان است که گویند: زنی پی کاری میرفت در این بین حیض بروی عارض شد و بدون انجام کار برگشت. (از المرصع)
(اُمْ مِ شَ)
لغت نامه دهخدا
از زنان صدر اسلام بوده. رجوع به الاصابه فی تمییزالصحابه ج 8 ص 246 و ص 284 شود، پروانه. (مهذب الاسماء)
پیش ازآن پیشین پیش گذشته مقابل مابعد: در اواخر بعضی کلمات تازی و پارسی حرفها علامت حرکت ما قبل است. یا ماقبل التاریخ. دوره پیش از شروع تاریخ قبل از تاریخ
هم پیشه، هم قطار، همکار